NIEŚMIERTELNOŚĆ
Moi drodzy przyjaciele, jeżeli popatrzycie dookoła, z pewnością zauważycie, że wszystko, co nas otacza, nie jest wieczne, wszystko ulega zniszczeniu. Niszczą się nasze ubrania. Starzeją się i umierają rośliny i zwierzęta. Dożywając późnej starości, umiera również człowiek. Nawet najmocniejsze betonowe budowle kruszeją z czasem, góry również nie są wieczne. Tak samo jest w Świecie Subtelnym, niewidzialnym dla większości ludzi, lecz w Świecie Ognistym wszystko jest inaczej. Nie ma w nim zniszczenia, odwrotnie, jest tam wieczne tworzenie, wieczne życie — jest tam nieśmiertelność.
A co się dzieje z człowiekiem?
Nasze ciało należy do Świata Fizycznego. Starzeje się i niszczeje podobnie jak nasze ubranie. Lecz człowiek jest nie tylko ciałem fizycznym. Oprócz tego ciała fizycznego posiada również subtelne, niewidzialne ciało. Co prawda, ono też nie jest wieczne, chociaż żyje dłużej od ciała fizycznego. Lecz każdy człowiek niesie w sobie cząstkę należącą do Wyższego Ognistego Świata. Cząstkę tę ludzie zwykli nazywać duchem. I jak wszystko w Świecie Ognistym, ziarno ducha człowieka jest wieczne i niezniszczalne, to znaczy — nieśmiertelne.
Spróbujcie przypomnieć sobie, jak dużo warstw ubrań wkładaliście na siebie zimą, gdy wychodziliście na ulicę. Ubrania te, chociaż były krępujące, nie przeszkadzały wam obcować z innymi ludźmi. Latem, nad rzeką lub nad morzem, jesteście czasami w samych kąpielówkach, ale nie czujecie się z tego powodu mniej myślącymi istotami, niż w ubraniu zimą. Nadal kontaktujecie się ze swoimi przyjaciółmi i nawet bez zwykłego ubrania, łatwo jesteście przez nich rozpoznawani.
Nasze ciało fizyczne to również nasze tymczasowe “ubranie”, które pomaga nam żyć w Świecie Fizycznym. Gdy człowiek dożywa późnej starości i zrzuca z siebie swoje znoszone “ubranie” — swoje stare ciało — ludzie mówią, że człowiek umarł. Ale czym jest śmierć? Przecież człowiek nie mógł po prostu zniknąć w nicości ze swoimi myślami, marzeniami, dążeniami i nadziejami. Przecież nie mogło po prostu zniknąć to wszystko, czego nauczył się w ciągu całego swego życia.
Rzeczywiście, straciwszy swe ciało fizyczne, człowiek nie znika i nie przestaje być myślącą rozumną istotą. Śmierć nie jest ostatecznym przerwaniem życia, lecz zmianą formy istnienia. Nawet w tak zmienionej postaci ludzie również poznają jeden drugiego, nadal kontaktują się ze sobą, przyjaźnią się i kochają. Żeby zrozumieć, dlaczego to się zdarza, należy najpierw dowiedzieć się o Prawach Kosmicznych.
